سرویس ارسال اکسپرس
در دو دهه اخیر، رشد چشمگیر استفاده از پلاستیک در صنایع مختلف از جمله اسباببازی، خودرو، تجهیزات پزشکی، نظامی و هوافضا موجب تمرکز و سرمایهگذاری گسترده در حوزه تولید مصنوعات پلاستیکی شده است. در میان روشهای متنوع تولید این قطعات، قالبگیری تزریقی بهعنوان یکی از قدیمیترین و مؤثرترین روشها همچنان نقش کلیدی دارد. در این روش، مواد ترموپلاستیک پس از ذوب شدن در دستگاه تزریق، با فشار بالا به داخل قالب فلزی تزریق میشوند. قالب دارای حفرههایی با شکل نهایی قطعه است که پس از سرد شدن ماده، قطعه نهایی را شکل میدهند.
سه عنصر اصلی در این فرآیند عبارتاند از: ماده ترموپلاستیک، ماشین تزریق و قالب فلزی. با این حال، عامل مهم دیگری نیز در عملکرد موفق این فرآیند نقش دارد: تنظیم دقیق پارامترهای قالبگیری. این پارامترها شامل مواردی همچون دمای مذاب، دمای قالب، فشار و زمان تزریق است که بهعنوان بخش مهمی از طراحی اولیه قالب در نظر گرفته میشوند.
بر این اساس، طراحی قالب تزریق پلاستیک به دو بخش کلی تقسیم میشود: طراحی نرمافزاری و طراحی سختافزاری. طراحی نرمافزاری به تحلیل شرایط فرآیندی و انتخاب بهینه پارامترهای قالبگیری میپردازد، در حالی که طراحی سختافزاری بر ساختار فیزیکی قالب تمرکز دارد؛ مانند ترتیب صفحات قالب، سیستم پران، مجاری راهگاه و... . شناخت دقیق این دو جنبه به طراح امکان میدهد قالبهایی بهینه، مقاوم و کارآمد برای تولید انبوه قطعات پلاستیکی طراحی و اجرا کند.
فصل1-مقدمه
فصل2-ساختمان عمومی قالب
فصل3-سیستم یران
فصل4-سیستم تغذیه مذاب
فصل5-سطح جدایش
فصل6-خنک کاری قالب
فصل7-سیستم های استاندارد قالب
فصل8-کشوییها
فصل9-ماهیچه و حفره های جانبی
فصل10-قابگیری قطعات دارای زیر برش داخلی
فصل11-قابهای تولید قطعات رزوه دار
فصل12-قاب های دارای چند ناحیه جدایش
فصل13-قابهای بدون راهگاه
فصل14-روش طراحی یک قالب تزریق پلاستیک